Nepal maart-april 2023 The Hughes Family House

The Hughes Family House is oorspronkelijk een opvanghuis voor straat- en weeskinderen en is in 1971 door de Engelsman, Tom Hughes, opgericht nadat hij uit het Engelse Leger afzwaaide. Tom die van huis uit methodist was noemde zichzelf gewoon christen. De straat- en weeskinderen, trouwens allen jongens, van Hughes waren vrij in hun religiekeuzes.

Na de liquidatie van de Koninklijke Familie van Nepal (1 juni 2001) maakte Hughes zich grote zorgen hoe het verder moest met het familiehuis. Hij overleed in 2002 dan ook ten gevolge van stress aan een hartstilstand. Meherman Hughes, een van Toms 114 "zonen", nam op zeventwintigjarige leeftijd de verantwoording van The Hughes Family House op zich. Meherman is zelf een wees. Hij heeft geen wetenschap van wie zijn ouders zijn. Met ongeveer 3 is hij naar Hughes gebracht.

Het leven in een groep van 40 à 50 jongens was niet makkelijk. Binnen de grote groep jongens was een pikorde; de sterkste was de baas. Meherman zat ergens in het midden in de rangorde en kreeg vaak klappen te verduren. Meherman wist na het plotseling overlijden van Tom het familiehuis bij elkaar te houden. Door zijn ervaringen in de grote groep koos hij bewust voor voortzetting van het familiehuis in de vorm van een kleinere woon/werkgemeenschap. Het jongste lid van het familiehuis is 6 en het oudste 77. The Family House bestaat nu uit een gemeenschap van 17 personen. Meherman en zijn vrouw, Anita, hebben zelf twee dochters (13 en 11), daarnaast vangen ze twee jongens (8 en 6) op. Verder wonen nog verschillende 'broers' uit de tijd van Tom nog in het huis, waaronder twee die doofstom zijn en een die herstellende is van Lepra. De oudste lid is een man, die uitgestoten werd door zijn familie omdat hij Christen is geworden.

De kerk, "New Life Curch", die Hughes heeft opgericht zet Meherman als Pastor voort. Het Christendom is in tegenstelling tot het Hindoeïsme en Boeddhisme wars van het kastensysteem. Alle mensen zijn welkom in de kerk, die naast het familiehuis staat. De kerkgemeenschap telt meer dan 200 leden. 's Avonds slapen 6 van de kerkgangers in de kerk omdat geen onderkomen hebben. Net als zijn vader, Tom , is Meherman niet bezig met het winnen van zieltjes. Mensen komen naar hem toe omdat ze zien wat hij doet voor anderen. 

Ik ken Meherman sinds 2012. We hadden regelmatig contact via sociale media. Op 9 maart jl. zag ik Meherman in levenden lijve op het vliegveld. Meherman was daar om een vriend uit Australië op te halen.

Anja Brasser en ik verbleven eerst een week in Katmandoe en omgeving. Daarna gingen we een week naar Duhabi. Vervolgens verbleven we van 22 maart tot 8 april in Dharan. In Dharan verbleven we in een Hotel tegenover The Hughes Family House. Ik voelde mij thuis in Dharan er is minder smog dan in Katmandoe, het stinkt niet zoals in Duhabi en de temperatuur in maart en april is net als op Curaçao.

Meherman stond 24 maart 8 uur 's ochtends bij mijn voor de deur. Ik ben toen met hem naar The Hughes Family Home gegaan en maakte kennis met zijn vrouw, zijn twee dochters, en twee jongens die ook deel uitmaken van het gezin en de woongroep. Gezien de privacy de noem ik geen namen.

Beide jongens zijn wezen; van de een waren de ouders alcoholist, de moeder was daaraan gestorven vervolgens pleegde de vader zelfmoord. Van de ander waren de ouders verslaafden, de vader was overleden en de moeder zat in de gevangenis voor drugshandel. Allebei de jongens hebben dus een pittige biografie.

Meherman vroeg mij later of onze Stichting de twee jongens konden sponsoren voor wat eten en scholing betrof in totaal 8000 Nepalese roepies (€ 60,-) per maand. Ik zei dat het onderhoud van kinderen niet het doel van Stichting Kinderen in Beeld was maar dat ik met Anja zou overleggen en kijken of ik niet twee sponsors speciaal voor deze jongens kon vinden. Na overleg besloten we een uitzondering te maken voor deze twee jongens, we gaan het bedrag voor hun onderhoud en scholing om de drie maanden naar The Hughes Family House overmaken.

Die dag zijn Anja, Meherman en ik ook op bezoek gegaan bij een jongedame van 18 (Dalit: laagste kaste), die een individuele sponsor heeft in Nederland. De jongedame woont met haar moeder en zieke oma in een armoedig éénkamerwoning, die uit golfplaten is opgetrokken.

Op zaterdag ben ik naar de mis gegaan, die duurde van 10 uur tot 12 uur. Het was druk, meer dan 150 kerkgangers, merendeel vrouwen.

28 Maart ging Meherman met Anja en ik mee, toen wij kennis gingen maken met de meisjes van The Holy Vision Girls Home. De ontmoeting met de meisjes, waar ik in een volgende blog op terugkom, was heel gezellig.

Zelf ben ik vaak achter op de motor met Meherman op stap gegaan in Dharan. Hij liet mij veel mensen zien die in onbenoembare armoede leven. Veel van deze mensen, steunde hij indien mogelijk met voedsel, medicijnen, micro-kredieten of enkel met advies.

Meherman nam me spontaan mee naar het Stadshuis om kennis te maken met de innovatieve en onafhankelijke burgermeester van Dharan, Harka Sampang Rai. In het kort kon ik de burgemeester vertellen wat de Stichting Kinderen in Beeld in Dharan deed.

Stichting Kinderen in Beeld heeft sponsoring geregeld voor de scholing en eten van de twee bovengenoemde jongens. Verder heeft Anja individueel systemisch werk gedaan met de jongen van 8 jaar en heeft zij Meherman en ik, in het kader van deskundigheidsbevordering, een inleiding in haar werkwijze en het lezen van de kindertekeningen gegeven.

Al met al was het verblijf in Dharan voor ons beide een rijke en vruchtbare ervaring. Ik kijk ernaar uit om volgend jaar weer naar Nepal te gaan.