Nepal maart -april 2023 Diverse Ontmoetingen

Omdat ik (Anja Brasser) reeds sinds 2011 in Nepal kom als vrijwilliger bij diverse weeshuizen heb ik nog contact met pupillen van de weeshuizen waar ik voor werkte.

In Kathmandu hebben we een ontmoeting gehad met Ranjeet (gefingeerde naam). Nu 23 jaar. Ik ken hem van een van de weeshuizen waar hij opviel door zijn bijzondere tekentalent. Hij werkt en woont in een heel ander deel van de miljoenen stad die Kathmandu is zodat wij naar hem toegingen. Wij hadden het budget om per taxi te gaan, wat hij niet heeft.

Hij werkt nu in een kippenrestaurant en is daar zeer tevreden. Hij had zelfs voor betere arbeidsvoorwaarden gepleit en het voor elkaar gekregen.

Hij is nu Barista , helemaal gepassioneerd bezig met zijn vak en daar erg trots op. Hij tekent minder. Maar het was ontroerend om te zien dat hij zo enthousiast is. Hij keek met spanning naar onze gezichten toen we zijn product proefden.

Alleen kort hierna kregen we een alarmerend bericht dat Ranjeet door een collega in elkaar was geslagen en gewond was geraakt. Hij is vertrokken en heeft meteen een andere baan gezocht.

Op de terugweg hebben we hem opnieuw opgezocht. Hij nam de manager van zijn nieuwe restaurant mee. Hij wilde graag dat we hem leerden kennen. Zijn vakkennis werkt duidelijk in zijn voordeel, zodat het hem is gelukt weer een spoedig een nieuwe baan te vinden.

Later schreef hij dat de mensen van zijn hostel de prijzen hadden verhoogd zodat hij het niet meer kon betalen. We hebben hem aangeraden met een paar collega's te gaan samenwonen wat normaal is in Nepal. Ook zijn nieuwe manager had dat hem aangeraden.

In Duhabi brachten we een bezoek aan de buurvrouw en het buurmeisje van Duhabi home (weeshuis met 27 kinderen). Zij zijn een boerenfamilie. Hun enige dochter leert voor Ingenieur elektronica. Zij vroeg ons de kosten voor een bemiddelingsbureau te betalen. Dat bureau zoekt dan een stageplek voor haar. Stage lopen is nodig om een volledig gediplomeerd ingenieur te worden. Ze is nu met de stage begonnen.

Na Duhabi zijn we in Itahari op bezoek gegaan bij Deepa. Deepa is nu 25 jaar oud. Ze is getrouwd en woont nu in een ander stadje met de familie van haar echtgenoot. Oscar was wat geschokt door hun armoede. Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar inmiddels aan gewend ben. Vorig jaar heeft ze een zoon gekregen waar ze erg dol op is. In het weeshuis was ze al heel goed met kinderen. Ik vond haar wat verdrietig. En later bleek, toen we contact hadden via Messenger, de reden. Haar schoonzus deed de vertaling. Deepa vroeg me hoe ik haar echtgenoot vond. " Is hij niet knap!" vroeg ze. En: "Hij gedraagt zich heel goed en hij houdt van mij en ik hou van hem. De grootvader van het weeshuis heeft hem voor me uitgekozen". Het was ontroerend dat ze dat met mij wilde delen. Toen werd me ook duidelijk waarom ze verdrietig was: het bleek dat haar echtgenoot als chauffeur naar een Arabisch land gaat om te werken. Hij heeft een contract voor een langere periode . Gelukkig komt hij af en toe naar huis. Ik kan me heel goed voorstellen dat ze verdrietig was.

In Dharan aangekomen hebben we een ontmoeting met Yanu, gehad. En zeer intelligente jongen en ex-pupil van het weeshuis Saraswati. Zoals zoveel studenten vroeg hij om een laptop. Helaas hebben we dat moeten weigeren. Hij wist gelukkig iemand anders om het aan te kunnen vragen.

Tijdens ons bezoek aan Saraswati Orphanage kwamen tijdens de disco ook verschillende ex pupillen van het weeshuis op bezoek. Fijn om te merken dat het goed met ze gaat. Zelfs Ivan had nu een baan op een bus. Omdat zijn logement ver weg was van zijn werk vroeg hij om geld voor een tweedehands fiets ( 21 euro). En oranje! Later hebben we hem ook nog een goedkope en eenvoudige mobiel (12,00 euro) gegeven.

Een van de jongens van Duhabi home had het huis vorige jaar plotseling verlaten. Via messenger probeerde ik uit te vinden hoe het met hem was en waar hij nu woonde. Hij zou bij zijn broer wonen.

Uiteindelijk kreeg ik contact met een van zijn broers die vertelde dat hij in een klooster zat om Christen te worden. Meharman, de pastor van Huges Family house, bracht ons met hem contact en we hebben hem kunnen spreken. Zoals hoe gaat het met je. Wat is er gebeurd en wat zijn je toekomstplannen. De vraag is natuurlijk waar hij heen kan na het klooster. Gelukkig is de christelijke gemeenschap een hechte gemeenschap waar veel zorg is naar elkaar. Hij vroeg wat geld voor kleding en zakgeld wat we hem gegeven hebben.

Ontmoeting twee onderwijzers van de Dipendra school

We konden dit keer geen activiteiten op de school organiseren omdat er steeds examens waren en erna een vakantieperiode. Het was fijn dat het hoofd van de school en de sport/muziek leraar naar ons toekwamen. Ze uitten hun dankbaarheid voor het doneren van voetbalkleding en schoenen in 2020. Dat was de laatste keer dat ik de school bezocht.

Nu vroegen ze om muziekinstrumenten en twee keer per jaar een training. Door de jaren heen heb ik verschillende keren een training voor ze verzorgd. Ze vertelden dat het een enorme meerwaarde heeft gehad met name dat alle kinderen als gelijkwaardig werden gezien en dat daardoor de naam van hun school was verbeterd. Ze hebben nu veel meer studenten. We hebben het verzoek voor muziek instrumenten en trainingen "on hold" gezet maar wel een flinke hoeveelheid klei tubes, oliepastels plus teken papier gedoneerd. Later kregen we een filmpje waarop je zag dat het werd uitgedeeld.

Fijn om te ervaren hoe het is gelukt om een levendig netwerk op te bouwen.

Anja Brasser